Ezgi, altı yıldır Onur'la birlikteydi. Onur, ona her zaman sevgi dolu gözlerle bakmış, "Senin gibi birini asla bulamam" demişti. O yüzden Ezgi, içindeki huzursuzluğu hep bastırmaya çalıştı. Telefonunu ters koymalar, ani mesaj silmeler… "Gereksiz kıskançlık yapıyorum," diye düşündü her seferinde.

Ama içindeki hisler bir türlü dinmiyordu. Sonunda bir gün, Onur’un bilgisayarında açık unutulmuş bir sohbet penceresi gördü. Kalbi hızlandı. Mesajlar açıktı.

“Seni çok özledim aşkım, ne zaman görüşüyoruz?”

Mesajı yazan, Ezgi’nin uzaktan tanıdığı biri, Derya’ydı. Ellerinin titrediğini hissetti. Sayfayı daha da kaydırdı. Haftalar, hatta aylar süren mesajlaşmalar… Onur’un ona söylediği sözlerin aynısını başka birine de söylemiş olması, Ezgi’yi en çok yaralayan şeydi.

O gece Onur eve geldiğinde, Ezgi hiç bağırmadı. Sadece bilgisayarın ekranını ona çevirdi. Onur'un yüzündeki suçluluk, her şeyi anlatmaya yetiyordu.

Ezgi derin bir nefes aldı ve sadece şunu söyledi:

“Bitti.”

Ve gerçekten de bitti.

Ama Ezgi’nin içinde, bir daha kimseye güvenip güvenemeyeceğine dair büyük bir soru işareti kaldı.